1- گرامر را طوری برای ما تعریف کرده اند که انگار یک مبحث جدا از بقیه بخش های زبان است.  در صورتی که هیچ یک از بخش های زبان از هم جدا نبوده وهمه به هم وابسته هستند. در ضمن، گرامر پایه همه این بخش هاست. این گرامرهست که به ما می آموزد کدام کلمه را در کدام قسمت جمله بیاوریم وچه طور آنها را در جمله بندی به کار ببریم. یادگیری لغت بدون گرامر وگرامر بدون لغت معنی ندارد و باید برای یادگیری اصولی زبان هر دو در کنار هم پیش بروند.

2- یکی از عواملی که زبان آموزان را از گرامر فراری می دهد، آموزش گرامر به صورت فرمول وار وغیرکاربردی است.

برای یادگیری گرامر، ما نیاز داریم علاوه بر دانستن فرمول ها وساختارها، تمرین وتکرار زیادی داشته باشیم وخودمان را در موقعیت هایی که در مثال های هر درس گرامر آورده شده قرار دهیم وبا توجه به آن درس، مثال هایی از زندگی خودمان واطرافیانمان بزنیم. چون این کار باعث تصویر سازی در ذهن می شود وبیشتر در ذهن ما می ماند.

یکی از روش هایی که باعث تمرین بیشتر گرامر، درک بهتر وجا افتادن آن در ذهن ما میشود این است که تمام متن ها، جمله ها، داستان ها ومقاله هایی که به زبان انگلیسی می خوانیم از نظر گرامری تحلیل وبررسی کنیم. برای مثال، نوع فعل وزمان آن ها را تشخیص دهیم وتوجه کنیم که در هر زمان وموقعیتی از چه فعل یا قیدی استفاده شده است.

باید توجه کنیم که یادگیری گرامر زمان می برد ونیاز به تمرین زیاد دارد تا برای ما جا بیفتد وما در نهایت بتوانیم از آن در مکالمه استفاده کنیم.

3- مشکل دیگر در یاد گیری گرامر، خود زبان آموزان هستند که نسبت به یادگیری گرامر گارد دارند، با اینکه اهمیت گرامر را هم می دانند باز از یادگیری آن فرار می کنند. خیلی از زبان آموزان هم از یادگیری گرامر می ترسند. این ترس می تواند به خاطر همان آموزش غیر اصولی وفرمول وار گرامر باشد که زبان آموزان قبلا آن را تجربه کرده اند. بعضی از زبا ن آموزان هم جملات مربوط به تمرین های گرامر را فقط حفظ می کنند وسعی نمی کنند آن را درک کنند. برای همین نمی توانند آن را به خوبی در مکالمه به کار ببرند.